پایگاه خبری تحلیلی سپهرفردا | یکی از مهم‌ترین حوادث تاریخی، واقعه عاشورای سال ۶۱ هجری است که به دلیل اهمیت بسیار آن، این واقعه از جهات گوناگون مورد دقت و بررسی بسیاری از کارشناسان مذهبی قرارگرفته است.
درواقع باید گفت در میان همه‌ی این بررسی‌ها و دقت‌ها به نقش زنان کمتر توجه شده و این در حالی است که نقش‌آفرینی زنان در قبل و بعد و در روز عاشورا بسیار قابل‌توجه بود.
رشادت‌ها و جان‌فشانی‌های بانوان در کاروان کربلا به‌قدری بزرگ و ارزشمند و درس‌آموز بوده که همه‌ی انسان‌ها را تحت تأثیر قرار داده است.
یکی از آن زنان فرهیخته ام‌ّ وهب، همسر عبدالله بن عمیر کلبی ساکن کوفه بود زمانی که همسرش تصمیم به یاری سیدالشهداء (ع)گرفت تا شبانه از کوفه به سمت کربلا راهی شود او خطاب به همسرش گفت: “برو و با ناپاکان روزگار که کسانی جز ذریه محمد(ص)هستند، بجنگ و آن‌ها را نابود کن” و با اصرار بسیار خود نیز به همراه همسر راهی این مسیر بی‌بازگشت شد.
شبانه به یاران اباعبدالله ملحق شدند و در روز عاشورا هنگامی‌که همسرش به میدان رفت او نیز چوبی به دست گرفت و راهی میدان شد، اما امام حسین(ع) مانع او شدند و فرمودند: «به خاطر حمایت از اهل‌بیت من، به پاداش نیک نائل می‌شوید، به‌سوی زنان بازگرد، رحمت خداوند بر شما باد، بر تو جهاد نیست».
پس از شهادت همسر، خود را به معرکه رساند و خون از چهره همسر پاک می‌کرد و نوحه‌خوانی او بر جنازه شوهرش نقل می‌کنند که زمزمه می‌کرد: “ای شوهرم، بهشت گوارای تو باد!” که این نیز نشان از ایمان و یقین ام‌وهب به مقام شهادت دارد؛ در آن هنگام شمر، غلام خود رستم را فرستاد و با گرزی که برسر آن بانوی رشید کوبید، او را هم به شهادت رساند.”
فرزند ام‌ّ وهب نیز در واقعه عاشورا به شهادت رسید که مادرش یکی از مشوقان او بود تا به جانبازی و فداکاری بپردازد و هنگام بازگشت وهب نزد مادر، پس از مقداری جنگیدن، از مادر پرسید: آیا راضی هستی ؟ مادر در پاسخ گفت: “وقتی راضی می‌شوم که در رکاب حسین به شهادت برسی.” و همان هم شد.
ام وهب، اولین و تنها زن از سپاه حسین بن علی بود که در کربلا به مقام شهادت رسید.
بنا بر نظر استاد حوزه و دانشگاه راضیه علی‌اکبری، چهار درس مهم که زنان ما می‌توانند از زنی چون ام‌وهب فرابگیرند عبارت است از: اول، همدلی و هم‌فکری با همسر، که در جریان مشورت با همسر اتفاق افتاد و این دو را به کاروان امام رسانید؛ امری که در زندگی امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) نیز به عنوان یک اصل در زندگی زناشویی شناخته می‌شود.
درس دوم، شجاعت؛ برخلاف تصور ابتدایی برخی گویندگان و نویسندگان که سعی دارند زن مسلمان را یک زن گوشه‌نشین و بدون مسئولیت‌های اجتماعی نشان دهند، از بررسی تمام الگوهایی که از زنان موفق در کربلا و پیش و پس از آن حاصل می‌شود، می‌توان دریافت که زن مسلمان در جامعه به صورت یک فرد مفید و هدفمند حاضر می‌شود درس سوم نیز اعتقاد و ایمان بسیار او بود که این اعتقاد در عبارات و کلمات ام‌وهب به خوبی نمایان است.
درس چهارمی که از این بانوی فرهیخته می‌توان گرفت بصیرت کافی به مسائل موجود در عصر خود بود چرا که بسیاری از زنان آن دوره که تاریخ زندگی‌شان با وقایع عاشورا هماهنگ بود، نسبت به این واقعه بی‌تفاوت بوده و در برخی موارد حتی به خاطر مال دنیا شوهرانشان را به حضور بر علیه امام حسین(ع) و تقابل با او تشویق کردند.
انتهای پیام/
